ροκειμένου να αντιμετωπίσει την φρίκη του πολέμου χωρίς να «τραυματιστεί» ο παιδικός της ψυχισμόςΤον γύρο του κόσμου έχει κάνει το βίντεο του Αμπντουλάχ Μοχάμαντ, που ρωτάει την κόρη του αν ακούγεται «αεροπλάνο ή βόμβα», με την μικρή Σέλβα να απαντάει «βόμβα, και όταν πέσει θα γελάσουμε».

Το βίντεο θύμισε σε πολλούς χρήστες του διαδικτύου την ταινία La Vita e Bella και την προσπάθεια ενός πατέρα, έγκλειστου στο Άουσβιτς, να μετατρέψει την αδυσώπητη καθημερινότητα ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης σε παιχνίδι, ώστε να προστατεύσει τον γιό του.Η οικογένεια εγκατέλειψε το σπίτι της στην Σαρακίμπ της Ιντλίμπ, ωστόσο το προσωρινό καταφύγιο που βρήκαν στην πόλη Σαρμάντα της ίδιας επαρχίας, αποτελεί επίσης πεδίο συγκρούσεων.Υπολογίζονται πως λόγω της κλιμάκωσης των επιχειρήσεων κατά των θέσεων του Ισλαμικού Κράτους και των αντικαθεστωτικών, πάνω από 800.000 άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους στην Ιντλίμπ.

Προσθήκη εν είδει "βωβού" σχολίου:
"Έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα"
"Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί, ψέματα λένε".

http://newpost.gr/media/495518/exe-to-noy-soy-sto-paidi

Νομίζω ότι όταν μιλάμε για ανισότητα μεταξύ φύλων, ή για ρατσισμό, για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, για τα δικαιώματα των ιθαγενών, τα δικαιώματα των ζώων, αναφερόμαστε πάντα στην καταπολέμηση της αδικίας - μιλάμε για την καταπολέμηση της πεποίθησης ότι ένα έθνος, μια φυλή, ένα φύλο ή ένα είδος έχει το δικαίωμα να κυριαρχεί, να ελέγχει και να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται έναν άλλο χωρίς να τιμωρείται.
    Πιστεύω ότι έχουμε αποσυνδεθεί πολύ από τον φυσικό κόσμο. Αν είμαστε ένοχοι για κάτι είναι το ότι έχουμε αναπτύξει μια εγωκεντρική θέαση του κόσμου- την πεποίθηση ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος. Πηγαίνουμε στη φύση και "κλέβουμε" τους πόρους της. Αισθανόμαστε ότι έχουμε το δικαίωμα να γονιμοποιήσουμε τεχνητά μια αγελάδα και όταν γεννά το μωρό της, της το κλέβουμε. Παρόλο που οι κραυγές της αγωνίας της είναι αδιαμφισβήτητες. Και στη συνέχεια παίρνουμε το γάλα της που προοριζόταν για το μοσχαράκι και το βάζουμε στον καφέ και τα δημητριακά μας» συνέχισε και πρόσθεσε ότι «μερικές φορές οι άνθρωποι φοβούνται την ιδέα της προσωπικής αλλαγής επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να θυσιάσουμε κάτι, να δώσουμε κάτι (για να την επιτύχουμε). Όμως οι άνθρωποι, στα καλύτερά μας, είμαστε τόσο εφευρετικοί και δημιουργικοί και έξυπνοι. Και νομίζω ότι όταν χρησιμοποιούμε την αγάπη και τη συμπόνια ως κατευθυντήριες αρχές μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε, να αναπτύξουμε και να εφαρμόσουμε συστήματα αλλαγής που είναι επωφελείς για όλα τα όντα του πλανήτη και για το περιβάλλον.
    Ήμουν ένα κάθαρμα όλη μου την ζωή. Ήμουν εγωιστής. Ήμουν σκληρός μερικές φορές, δύσκολος σαν συνάδερφος και είμαι ευγνώμων που πολλοί από εσάς σε αυτή την αίθουσα μου έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία. Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει όταν είμαστε στο καλύτερο δυνατό μας, όταν υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όχι όταν ‘ακυρώνουμε’ ο ένας τον άλλον για λάθη του παρελθόντος, αλλά όταν βοηθάμε ο ένα τον άλλον να ωριμάσει, όταν εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλον, όταν καθοδηγούμε ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι το καλύτερο της ανθρωπότητας.
     Όταν ήταν μόλις 17 ετών, ο αδερφός μου έγραψε αυτούς τους στίχους. Και είπε: ‘Τρέξε προς την σωτηρία με αγάπη και η εσωτερική ειρήνη θα ακολουθήσει’.